به عنوان رایج ترین تجهیزات در عمل بالینی، مانیتور بیمار چند پارامتری نوعی سیگنال بیولوژیکی برای تشخیص طولانی مدت و چند پارامتری وضعیت فیزیولوژیکی و پاتولوژیک بیماران در بیماران بحرانی و از طریق تجزیه و تحلیل و پردازش آنی و خودکار است. ، تبدیل به موقع به اطلاعات بصری، زنگ خودکار و ضبط خودکار رویدادهای بالقوه تهدید کننده زندگی. علاوه بر اندازه‌گیری و پایش پارامترهای فیزیولوژیکی بیماران، می‌تواند وضعیت بیماران را قبل و بعد از مصرف دارو و جراحی تحت نظر داشته و با آن‌ها مقابله کند، تغییرات در وضعیت بیماران بدحال را به موقع کشف کند و زمینه‌ای اساسی برای پزشکان فراهم کند. به درستی تشخیص داده و برنامه های پزشکی را تدوین کنید، بنابراین مرگ و میر بیماران بدحال را تا حد زیادی کاهش می دهد.
با توسعه فناوری، موارد نظارت بر مانیتورهای بیمار چند پارامتری از سیستم گردش خون به سیستم های تنفسی، عصبی، متابولیک و سایر سیستم ها گسترش یافته است.این ماژول همچنین از ماژول ECG (ECG)، ماژول تنفسی (RESP)، مدول اشباع اکسیژن خون (SpO2)، مدول فشار خون غیرتهاجمی (NIBP) به مدول دما (TEMP)، مدول فشار خون تهاجمی (IBP) گسترش یافته است. ماژول جابجایی قلبی (CO)، ماژول جابجایی مداوم قلب غیرتهاجمی (ICG) و مدول دی اکسید کربن انتهایی تنفس (EtCO2)، ماژول مانیتورینگ الکتروانسفالوگرام (EEG)، ماژول نظارت بر گاز بیهوشی (AG)، ماژول نظارت بر گاز از راه پوست، بیهوشی ماژول نظارت بر عمق (BIS)، ماژول نظارت بر آرامش عضلانی (NMT)، ماژول نظارت بر همودینامیک (PiCCO)، ماژول مکانیک تنفسی.
در مرحله بعد، برای معرفی مبانی فیزیولوژیکی، اصل، توسعه و کاربرد هر ماژول به چندین بخش تقسیم خواهد شد.بیایید با ماژول الکتروکاردیوگرام (ECG) شروع کنیم.
1: مکانیسم تولید الکتروکاردیوگرام
کاردیومیوسیت‌های توزیع شده در گره سینوسی، اتصال دهلیزی، مجرای دهلیزی و شاخه‌های آن فعالیت الکتریکی در طول تحریک ایجاد می‌کنند و میدان‌های الکتریکی را در بدن ایجاد می‌کنند. قرار دادن یک الکترود پروب فلزی در این میدان الکتریکی (در هر نقطه از بدن) می تواند جریان ضعیفی را ثبت کند. با تغییر دوره حرکت، میدان الکتریکی به طور مداوم تغییر می کند.
به دلیل خواص الکتریکی متفاوت بافت ها و قسمت های مختلف بدن، الکترودهای اکتشافی در قسمت های مختلف تغییرات پتانسیل متفاوتی را در هر چرخه قلبی ثبت کردند. این تغییرات پتانسیل کوچک توسط یک الکتروکاردیوگراف تقویت و ثبت می شود و الگوی حاصل الکتروکاردیوگرم (ECG) نامیده می شود. الکتروکاردیوگرام سنتی از سطح بدن ثبت می شود که به آن الکتروکاردیوگرام سطحی می گویند.
2: تاریخچه فناوری الکتروکاردیوگرام
در سال 1887، والر، استاد فیزیولوژی در بیمارستان مری از انجمن سلطنتی انگلستان، اولین مورد الکتروکاردیوگرام انسانی را با الکترومتر مویرگی با موفقیت ثبت کرد، اگرچه تنها امواج V1 و V2 بطن در شکل و امواج P دهلیزی ثبت شد. ثبت نشدند. اما کار بزرگ و پربار والر الهام بخش ویلم آینهوون بود که در بین مخاطبان حضور داشت و زمینه را برای معرفی نهایی فناوری الکتروکاردیوگرام فراهم کرد.
------------------------ (AugustusDisire Walle）---------------------- ----------------- (والر اولین نوار قلب انسان را ثبت کرد)------------------------- ------------------------(الکترومتر مویرگی)-----------
برای 13 سال آینده، Einthoven خود را به طور کامل وقف مطالعه الکتروکاردیوگرام های ثبت شده توسط الکترومترهای مویرگی کرد. او تعدادی از تکنیک‌های کلیدی را بهبود بخشید، با استفاده از گالوانومتر رشته‌ای، الکتروکاردیوگرام سطح بدن ثبت شده روی فیلم حساس به نور، الکتروکاردیوگرام را که موج P دهلیزی، دپلاریزاسیون بطنی B، C و رپلاریزاسیون موج D را نشان می‌داد، ثبت کرد. در سال 1903، نوار قلب شروع به استفاده بالینی کرد. در سال 1906، Einthoven الکتروکاردیوگرام فیبریلاسیون دهلیزی، فلوتر دهلیزی و ضربان زودرس بطنی را به صورت متوالی ثبت کرد. در سال 1924، آینهوون به خاطر اختراع ضبط نوار قلب، جایزه نوبل پزشکی را دریافت کرد.
------------------------------------------------ ------------------------------------- الکتروکاردیوگرام کامل واقعی ثبت شده توسط Einthoven------- ------------------------------------------------ ------------------------------------------------
3: توسعه و اصل سیستم رهبری
در سال 1906، Einthoven مفهوم سرب اندام دوقطبی را پیشنهاد کرد. پس از اتصال الکترودهای ضبط در بازوی راست، بازوی چپ و پای چپ بیماران به صورت جفت، توانست نوار قلب دوقطبی سرب اندام (لید I، لید II و لید III) را با دامنه بالا و الگوی پایدار ثبت کند. در سال 1913، الکتروکاردیوگرام هدایت اندام استاندارد دوقطبی به طور رسمی معرفی شد و به مدت 20 سال به تنهایی مورد استفاده قرار گرفت.
در سال 1933 ویلسون سرانجام الکتروکاردیوگرام سربی تک قطبی را تکمیل کرد که موقعیت پتانسیل صفر و ترمینال الکتریکی مرکزی را طبق قانون فعلی کیرشهوف تعیین کرد و سیستم 12 لید شبکه ویلسون را ایجاد کرد.
با این حال، در سیستم 12 لید ویلسون، دامنه شکل موج الکتروکاردیوگرام 3 لید اندام تک قطبی VL، VR و VF کم است که اندازه گیری و مشاهده تغییرات آسان نیست. در سال 1942، گلدبرگر تحقیقات بیشتری را انجام داد که منجر به ایجاد لیدهای تحت فشار تک قطبی شد که هنوز هم استفاده می شود: aVL، aVR، و aVF.
در این مرحله، سیستم استاندارد 12 لید برای ثبت ECG معرفی شد: 3 لید اندام دوقطبی (Ⅰ، Ⅱ، Ⅲ، Einthoven، 1913)، 6 لید سینه تک قطبی (V1-V6، ویلسون، 1933)، و 3 فشار یک قطبی لیدهای اندام (aVL, aVR, aVF, Goldberger, 1942).
4: چگونه سیگنال ECG خوبی دریافت کنیم
1. آماده سازی پوست. از آنجایی که پوست رسانای ضعیفی است، درمان مناسب پوست بیمار در جایی که الکترودها قرار می گیرند برای به دست آوردن سیگنال های الکتریکی خوب ECG ضروری است. صافی را انتخاب کنید که عضلات کمتری دارند
پوست باید طبق روش های زیر درمان شود: ① موهای بدن را در جایی که الکترود قرار داده شده است بردارید. به آرامی پوست محل قرارگیری الکترود را مالش دهید تا سلول های مرده پوست از بین برود. ③ پوست را به طور کامل با آب صابون بشویید (از اتر و الکل خالص استفاده نکنید، زیرا باعث افزایش مقاومت پوست می شود). ④ قبل از قرار دادن الکترود، اجازه دهید پوست کاملا خشک شود. ⑤ قبل از قرار دادن الکترودها روی بیمار، گیره ها یا دکمه ها را نصب کنید.
2. به نگهداری سیم رسانای قلب توجه کنید، سیم پیچ و گره زدن سیم سرب را ممنوع کنید، از آسیب دیدن لایه محافظ سیم سرب جلوگیری کنید و برای جلوگیری از اکسید شدن سرب، آلودگی های روی گیره یا سگک سرب را به موقع تمیز کنید.
زمان ارسال: اکتبر-12-2023
