علل پسوریازیس چیست؟

علل پسوریازیس شامل عوامل ژنتیکی، ایمنی، محیطی و غیره است و پاتوژنز آن هنوز کاملاً مشخص نیست.

 1. عوامل ژنتیکی

بسیاری از مطالعات نشان داده اند که عوامل ژنتیکی نقش مهمی در پاتوژنز پسوریازیس دارند.سابقه خانوادگی این بیماری 10 تا 23.8 درصد از بیماران در چین و حدود 30 درصد در کشورهای خارجی را تشکیل می دهد.اگر هیچ یک از والدین مبتلا به پسوریازیس باشند، احتمال ابتلا به پسوریازیس 2 درصد، اگر هر دو والدین به این بیماری مبتلا باشند، 41 درصد و اگر یکی از والدین به این بیماری مبتلا باشد، 14 درصد است.مطالعات روی دوقلوهای مرتبط با پسوریازیس نشان داده است که دوقلوهای تک تخمکی به طور همزمان 72 درصد و دوقلوهای دو تخمکی به طور همزمان 30 درصد احتمال ابتلا به این بیماری را دارند.بیش از 10 جایگاه به اصطلاح حساسیت شناسایی شده است که به شدت با ایجاد پسوریازیس مرتبط هستند.

2. عوامل ایمنی

 فعال شدن غیر طبیعی لنفوسیت های T و نفوذ در اپیدرم یا درم از ویژگی های پاتوفیزیولوژیک مهم پسوریازیس است که نشان دهنده دخالت سیستم ایمنی در توسعه و پیشرفت بیماری است.مطالعات اخیر نشان داده است که تولید IL-23 توسط سلول‌های دندریتیک و سایر سلول‌های ارائه‌دهنده آنتی‌ژن (APCs) باعث تمایز و تکثیر لنفوسیت‌های T کمکی CD4+، سلول‌های Th17 و سلول‌های بالغ تمایز شده Th17 می‌شود که می‌تواند انواع فاکتورهای سلولی شبیه Th17 را ترشح کند. به عنوان IL-17، IL-21، و IL-22، که تکثیر بیش از حد سلول های کراتین ساز یا پاسخ التهابی سلول های سینوویال را تحریک می کنند.بنابراین، سلول‌های Th17 و محور IL-23/IL-17 ممکن است نقش کلیدی در پاتوژنز پسوریازیس داشته باشند.

3. عوامل محیطی و متابولیک

عوامل محیطی نقش مهمی در تحریک یا تشدید پسوریازیس یا در طولانی شدن بیماری ایفا می‌کنند، از جمله عفونت‌ها، استرس روانی، عادت‌های بد (مثلاً سیگار کشیدن، اعتیاد به الکل)، تروما، و واکنش به برخی داروها.شروع پسوریازیس حفره ای اغلب با عفونت حاد استرپتوکوک حلق همراه است و درمان ضد عفونت می تواند منجر به بهبود و کاهش یا بهبود ضایعات پوستی شود.استرس روانی (مانند استرس، اختلالات خواب، کار بیش از حد) می تواند باعث بروز، تشدید یا عود پسوریازیس شود و استفاده از پیشنهاد درمانی روانشناختی می تواند این بیماری را کاهش دهد.همچنین مشخص شده است که فشار خون بالا، دیابت، چربی خون، بیماری عروق کرونر و به ویژه سندرم متابولیک شیوع بالایی در بین بیماران پسوریازیس دارند.